Miętówka

    Mięta jest znana chyba każdemu i dostępna powszechnie. Używana jako przyprawa w  kuchni, ale też jako roślina lecznicza. Zawiera witaminy: A, B1, B9, C oraz minerały: miedź, żelazo, mangan, potas, cynk, selen, magnez, fosfor. A przede wszystkim największą ilość utleniaczy spośród dostępnych roślin zielonych.
        Ma zbawienny wpływ na układ trawienny: reguluje zaparcia i wzdęcia. Polepsza trawienie i przyswajanie pokarmów. Wspomaga zrzucanie kilogramów. Pomaga w przypadku zespołu jelita drażliwego, działa przeciwbólowo na stan zapalny w przewodzie pokarmowym.
        Ma również właściwości antybakteryjne, antywirusowe oraz uspakajające. Działa pozytywnie na zwalczanie grzybów z rodzaju Candida i grzybów pleśniowych.
        Zapach mięty natomiast, może wzmacniać pamięć i koncentrację. Przyczynia się też do łagodzenia bólu migrenowego, nerwobóli i bóli mięśniowych.
        Mięta ma także działanie przeciwświądowe, miejscowo znieczulające i przeciwzapalne. Może przyczyniać się do hamowania aktywności wirusa opryszczki pospolitej. Spożywanie mięty niweluje nieświeży oddech.
        Jeżeli wypijemy herbatę z liści mięty, przed pójściem do łóżka, to nasz sen będzie o wiele spokojniejszy niż normalnie. Miętę warto spożywać po dużych i ciężkostrawnych daniach. 

Oregano

        Oregano, czyli Lebiodka pospolita, w kuchni używane jest jako dodatek do pizzy i spaghetti. Posiada również wyjątkowe właściwości lecznicze.
Jest bogate w witaminy: C, A, E i K, kwas foliowy, błonnik oraz magnez, żelazo, wapń, fosfor. Zawarty w nim olejek eteryczny ma silne właściwości antygrzybiczne
i przeciwbakteryjne. Zwalcza drożdżaki typu Candida, łagodzi dolegliwości trawienne, pomaga podczas przeziębień, łagodzi bóle stawów. Ułatwia odkrztuszanie, łagodzi kaszel, pomaga przy katarze i zapaleniu zatok.
        Zwiększa również wydzielanie soku żołądkowego, a tym samym usprawnia proces trawienia.
        Co ważne, oregano może zapobiegać schorzeniom cywilizacyjnym, takim jak cukrzyca, choroby serca czy nowotwory. 
        Sprawdzi się doskonale jako dodatek do ciężkostrawnych potraw.

Melisa z pomarańczą 

        Melisa, inaczej cytrynowe ziele, ma właściwości uspokajające. Jest bardzo polecana przy zespole jelita nadwrażliwego.
        Wspomaga koncentrację i pamięć. Przynosi ukojenie przy bólach głowy.
        Pomaga też na trawienie ponieważ pobudza wydzielanie soku żołądkowego i żółci, a przez to przyspiesza trawienie nawet bardzo ciężkich potraw, takich jak grochówka, bigos czy dania z fasoli. Można ją podawać także na kolkę oraz przy zapaleniu dróg żółciowych.
         Melisa lekarska ma też działanie moczopędne. Obniża cholesterol, zapobiega stłuszczeniu wątroby.

Orzech włoski

        Orzech włoski (łac.: Juglandis recens fructus) jest rośliną bardzo bogatą w wiele witamin i minerałów. Występują w nim licznie zwłaszcza witaminy z grupy B (witaminy: B1, B2, B3, B5 i B6) oraz witamina E i A, a także witamina PP.
        W orzechu obecna jest też duża ilość mikroelementów, takich jak wapń, fosfor, magnez, żelazo i fluor.
        Nalewkę z niedojrzałego orzecha włoskiego pije się stricte w problemach żołądkowych. Pomaga przy bakteryjnej biegunce, bólach jelit, zatruciach i nieżytach przewodu pokarmowego.
        Orzech włoski posiada silne działanie bakteriobójcze w stosunku do paciorkowców, gronkowców, bakterii duru brzusznego i czerwonki. Ponadto wzmacnia organizm, oczyszcza krew, niszczy pasożyty.

Dzika róża

        Owoce dzikiej róży znane są z posiadania o kilkadziesiąt razy więcej witaminy C niż świeże cytrusy czy czarna porzeczka.    Zawiera ona też witaminy: A, B1, B2, E, K i P oraz flawonoidy, kwas foliowy i garbniki.
        Dzika róża: reguluje nadciśnienie, wzmacnia odporność, łagodzi ból gardła, leczy niestrawność, łagodzi stany zapalne układu moczowego, leczy biegunki i problemy jelitowe, wzmacnia naczynia krwionośne, usprawnia pracę stawów i łagodzi zwyrodnieniowe bóle stawów, usprawnia pracę wątroby i nerek, zwalcza miażdżycę (flawonoidy zawarte w dzikiej róży usuwają z krwi pozostałe już reaktywne formy tlenu i zapobiegają ich tworzeniu).
        Również działa przeciwzapalnie, przeciwbakteryjnie, przeciwgrzybiczo, przeciwalergicznie i przeciw wrzodowo.    Zmniejsza uczucie zmęczenia, poprawia wygląd skóry, pomaga w walce ze zmęczeniem przewlekłym, poprawia samopoczucie, poprawia wygląd skóry i oczyszcza układ moczowy z bakterii oraz reguluje pracę nerek.
Przypisuje jej się działanie immunologiczne.
        Spożywanie 3 owoców dzikiej róży dziennie dostarcza organizmowi pełną dawkę witaminy C.

Pigwówka 

        Pigwa poprawia odporność organizmu, oczyszcza przewód pokarmowy, poprawia apetyt. Ma działanie przeciwzapalne.
        Dodatkowo wspomaga odchudzanie, regeneruje wątrobę, reguluje poziom cholesterolu i obniża poziom cukru we krwi, zapobiega wymiotom, biegunce oraz wzdęciom.
        Nasiona pigwy, skórka, a także jej liście charakteryzują się właściwościami antybakteryjnymi, bakteriostatycznymi oraz przeciwgrzybiczymi.
        Pigwa posiada właściwości redukujące stany zapalne, ponadto przeciwdziała anemii oraz niedokrwistości. Działa prewencyjnie w stosunku do chorób układu krążenia oraz chorób nowotworowych. Reguluje również zaburzenia jelitowo-żołądkowe. 
        Cenne właściwości pigwy wynikają przede wszystkim z zawartości związków polifenolowych oraz flawonoidów, które wspomagają zwalczanie wolnych rodników, wpływają na uelastycznienie naczyń krwionośnych oraz zapobiegają mikrowylewom i mikropęknięciom, a także zapobiegają powstawaniu blaszki miażdżycowej w tętnicach oraz w żyłach, działają przeciw utleniająco oraz przeciwzapalnie.
        Pigwa to doskonały owoc na zimę. Stosowana może być w przeziębieniach – wspomaga zwalczanie infekcji oraz łagodzenie podrażnień.
        Przez bardzo twardy i mało soczysty miąższ nie nadaje się do spożywania w formie świeżej. Dodatek cukru sprawia, że sztywne tkanki owocu ulegają rozluźnieniu, przez co zdecydowanie łatwiej ją strawić.
        Pigwa zalecana jest również w przypadku problemów z trawieniem, a także w okresach zwiększonego stresu. Znajdująca się w owocach witamina C poprawia wydajność układu odpornościowego, a także usprawnia gojenie się ran. Dzięki zawartości witamin z grupy B chroni organizm przed infekcjami oraz wykazuje działanie krwiotwórcze.
        Wapń stanowi składnik budulcowy kości, a zawarty w pigwie potas poprawia funkcjonowanie układu nerwowego. Owoc stanowi także źródło magnezu, fosforu, żelaza, a także garbników. Pigwa zawiera również pektyny, czyli błonnik rozpuszczalny w wodzie, który wspomaga usuwanie z organizmu toksyn oraz metali ciężkich.

Sosnówka

Młode pędy sosny działają wykrztuśnie oraz antybakteryjnie.
        Znajdujące się w nich olejki: pinen i borneol pomagają w leczeniu nieżytu górnych dróg oddechowych czy suchego kaszlu. Łagodzą też chrypkę.
        W składzie syropu z sosny znajdziemy również moc witaminy C oraz składniki mineralne, które wzmacniają układ odpornościowy.
        Dzięki tym substancjom, mają one też właściwości wykrztuśne, antyseptyczne, moczopędne, napotne i witaminizujące.
        Nalewkę sosnową zaleca się stosować w nieżytach dróg oddechowych, bólach gardła, anginie, zapaleniu oskrzeli i jamy ustnej, przewlekłym kaszlu, ale także pomocniczo w zapaleniu pęcherzyka żółciowego, w stanach zapalnych dróg moczowych, zaburzeniach przemiany materii, osłabieniu i wyczerpaniu nerwowym.
        Stosować pół kieliszeczka nalewki 2-3 razy dziennie w czasie choroby i złego samopoczucia.
        Na dodatek smak nalewki na młodych pędach sosny jest niepowtarzalny.
Jest to niewątpliwie jedna z naszych ulubionych nalewek!

Kosówka

Kosówka, czyli nalewka z młodych pędów kosodrzewiny.
      Pamiętajcie, że kosodrzewina to u nas gatunek chroniony, dlatego młode pędy tej rośliny możecie pozyskiwać jedynie z kosodrzewiny rosnącej w Waszych ogródkach.
        Pączki Pinus Mugo zawierają szereg wartościowych substancji, m. in.:
        – olejki eteryczne, tzw. monoterpeny: pinen, limonen, dipenten, felandren oraz octan berylu, charakteryzujący się przyjemnym zapachem.
Olejek sosnowy stosowany jest w medycynie do wziewów
w schorzeniach górnych dróg oddechowych.
Jest również dodawany do rozgrzewających maści, zdrowotnych kąpieli oraz stanowi składnik Fitolizyny – leku moczopędnego, pomagającego w usuwaniu złogów z nerek.
         – flawonoidy – przeciwutleniacze, wspomagające usuwanie z organizmu wolnych rodników.
Ich obecności zawdzięczamy wolniejsze starzenie się skóry, wzmocnienie naczyń krwionośnych. Przypisuje się im także działanie antynowotworowe.
        – witamina C oraz garbniki – mają właściwości przeciwzapalne i przeciwkrwotoczne.
        – gorycze – powodują wzrost łaknienia.
        – kwasy żywiczne – obecnie prowadzone są badania naukowe nad ich wpływem na leczenie epilepsji.
        – sole mineralne – mające dobroczynny wpływ na mocne kości
        – cukry – dodające energii organizmowi.

Dereniówka 

Dereń jadalny (Cornus mas) zawiera wiele pierwiastków mineralnych, przede wszystkim żelaza, a także potasu, wapnia, fosforu, magnezu, cynku, miedzi i manganu, jak również beta-karoten, flawonoidy, kwasy organiczne (jabłkowy i chinowy), pektyny, garbniki i cukry.
        Owoce derenia są również bogatym źródłem witaminy C, a także P i A oraz antocyjanów. Ze względu na działanie przeciwutleniające antocyjanów, dereń może mieć działanie przeciwnowotworowe. 
        Owoce derenia są skarbnicą żelaza – pierwiastka, który jest składnikiem hemoglobiny zawartej w erytrocytach. Ich zadaniem jest transport tlenu do wszystkich komórek ciała.
        Przy niedoborze żelaza proces dotleniania nie przebiega prawidłowo i pojawiają się objawy niedokrwistości, takie jak, m.in. osłabienie, bladość skóry, łamliwość włosów, zajady w kącikach ust, bóle głowy, bezsenność.
        W medycynie niekonwencjonalnej dereń, dzięki zawartości kwasów organicznych, fitoncydów i innych aktywnych związków, jest stosowany w dolegliwościach żołądkowych, gdyż działa przeciwzapalnie i ściągająco.
        Ponadto sprawdzi się przy niewłaściwej przemianie materii, dlatego polecany jest zawłaszcza osobom zmagającym się z nadwagą i otyłością.  Wpływa na wzrost wydzielania insuliny. 
        Dereń działa moczopędnie (tzn. zwiększa wydalanie wody i sodu z moczem), a także przeciwzapalnie.
        Polecany jest w okresie zwiększonego ryzyka zachorowań na przeziębienie i grypę.

Żurawinówka 

Żurawina ma liczne właściwości lecznicze, o których wiadomo od dawna.
        Badania naukowe jednomyślnie potwierdzają, że ma ona działanie przeciwbakteryjne i przeciwgrzybicze.
        Medycyna ludowa zaleca stosowanie żurawiny w przeziębieniach, anginie, schorzeniach reumatycznych, na problemy z pęcherzem, w przypadku osłabienia pracy żołądka, jelit i trzustki, a także na awitaminozę i przemęczenie. W owocach żurawiny gromadzą się w dużym stężeniu substancje o wyjątkowych właściwościach zdrowotnych – proantocyjanidyny, które m. in. chronią wątrobę, obniżają poziom cukru we krwi, wzmagają siłę skurczu mięśnia sercowego.
        Jednak najlepiej znany jest korzystny wpływ żurawiny na układ moczowy.
        Prócz właściwości aseptycznych żurawina mają też zalety odżywcze. Są m.in. bogatym źródłem witamin A, C i witamin z grupy B.
        Żurawina dobrze też znosi wysokie temperatury, gotowanie nie niszczy zawartych w niej związków bakteriobójczych.
        Badania wykazały, iż żurawina zmniejsza przyczepność bakterii E.coli do ścianek dróg moczowych, jednocześnie zmniejszając ilość tych bakterii w moczu.
        Pomaga ona również zapobiegać infekcjom pęcherza moczowego u osób mających problemy z całkowitym opróżnianiem pęcherza (jak mężczyźni z przerostem prostaty).
        Żurawina przynosi tak bardzo potrzebną pomoc osobom z założonym cewnikiem, czy z zaburzeniami neurologicznymi (np. po udarze, wylewie czy urazie kręgosłupa), czyli w przypadkach, w których ryzyko infekcji jest bardzo duże.   Żurawiny nie powinny spożywać osoby przyjmujące leki przeciwzakrzepowe zawierający warfarynę.

Aroniówka

Aronia to superfood, czyli produkt zawierający wiele właściwości odżywczych i witamin. Jest skarbnicą witaminy P.  Dodatkowo wykazuje działanie przeciwbakteryjne i przeciwgrzybicze.
        Aronia jest również źródłem witaminy C, B2, E oraz kwasu foliowego. W jej składzie znajdziemy też żelazo, wapń, miedź, bor, jod, mangan.
        Z leczniczych właściwości aronii skorzystają zwłaszcza osoby, które zmagają się z chorobami układu pokarmowego. Polecane są przy przewlekłych bólach brzucha, wzdęciach, nudnościach, zaparciach. Składniki antyoksydacyjne wspomagają usuwanie toksyn i wspierają pracę jelit.
        Dodatkowo aronia wspomaga pracę trzustki i wątroby. Zapobiega gromadzeniu się metali ciężkich, pestycydów i herbicydów, które mogą być szkodliwe dla zdrowia.
        Aronia przyczynia się do obniżenia poziomu cholesterolu. Zawarte w owocach aronii antocyjany i rutyna zapobiegają odkładaniu się w złogów cholesterolu w ścianach naczyń i hamują rozwój miażdżycy.
        Aronia wspomaga także pracę oczu, a także zmniejsza ryzyko zachorowania na zaćmę czy zwyrodnienie plamki żółtej. Aronię powinny spożywać osoby, które długo pracują przed komputerem. Jej owoce niwelują skutki długotrwałego kontaktu z niebieskim światłem monitorów.
         Wspiera ona także pracę układu krwionośnego.
Reguluje przepuszczalność naczyń, zapobiegając powstawaniu zakrzepów i żylaków. Dodatkowo wspiera pracę serca. Dzięki temu zapobiega takim chorobom, jak nadciśnienie, miażdżyca, zakrzepica.
        Jest też bogata w silne przeciwutleniacze. Zwalczają one wolne rodniki, które są odpowiedzialne m. in. starzenie się skóry.
        Składniki zawarte w aronii przyczyniają się także poprawy kondycji włosów i paznokci. W związku z tym regularne picie soku z aronii i jedzenie tych pysznych owoców wspiera w walce o piękny wygląd.
        Poza tym owoce aronii wykazują działanie przeciwnowotworowe i wspomagają odporność.
        Dlatego aronia jest polecana m. in. w leczeniu przeziębień i grypy. 

Malinówko - jeżynówka 

Maliny, ze względu na swoje właściwości, są wykorzystywane w leczeniu różnorodnych dolegliwości.
        Same słodkie owoce zawierają kwasy organiczne (m. in. cytrynowy, jabłkowy, salicylowy, elagowy), pektyny, cukry i lotne związki zapachowe.
        Poza tym, zawierają wiele witamin (m. in. C, E, B1, B2, B6) oraz substancji mineralnych (potas, żelazo, magnez, wapń). Działanie prozdrowotne malin:
        – są środkiem przeciwgorączkowym i napotnym, ponieważ kwas salicylowy w nich zawarty pobudza gruczoły potowe, a malinowe olejki eteryczne rozgrzewają;
        – działają przeciwzapalnie, ściągająco i przeciwbakteryjnie,
        – działają uspokajająco,
        – obniżają ciśnienie krwi, wzmacniają serce i mają działanie przeciwmiażdżycowe dzięki minerałom w nich zawartym,
        – żelazo i miedź mogą wspomóc leczenie anemii,
        – potas reguluje gospodarkę wodno-elektrolitową organizmu, dlatego maliny zalecane są osobom mającym choroby nerek lub woreczka żółciowego,
        – hamują rozwój bakterii jelitowych, zmniejszają biegunkę,
        – są pomocne w łagodzeniu bólu miesiączkowego, gdyż powodują rozkurcz mięśni gładkich,
        – duża ilość witamin wpływa korzystnie na układ odpornościowy,
        – polifenole, silne antyoksydanty, chronią przed wolnymi rodnikami i opóźniają starzenie się,
        – zawarty w nich kwas elagowy jest silnym antyoksydantem, wzmacnia odporność organizmu i, według najnowszych badań, posiada właściwości przeciwnowotworowe.

                Jeżyny – niejednokrotnie wykazano, że chronią one  organizm przed chorobami nowotworowymi, neurodegeneracyjnymi (np. chorobą Alzheimera), schorzeniami układu sercowo-naczyniowego czy cukrzycą.
                Jeżyna charakteryzuje się także właściwościami przeciwbakteryjnymi, przeciwgrzybiczymi i antywirusowymi. Warto podkreślić, ze ekstrakty z jeżyn nie tylko działają jak antybiotyki na komórki bakteryjne, ale jednocześnie nie wykazują szkodliwego działania na komórki organizmu człowieka.
                Ekstrakty z jeżyn wykazują także działanie przeciwzapalne.         Wykazano, że ich stosowanie hamuje wydzielanie wszystkich markerów (czynników warunkujących) stanu zapalnego. Za ten wpływ odpowiedzialne są głównie związki fenolowe zawarte w owocach.
                Co więcej, antocyjany z owoców jeżyny w wielu badaniach hamowały stan zapalny w takim samym stopniu, jak popularne leki przeciwzapalne (np. ibuprofen, naproksen). Jeżyny regulują przemianę materii, zwalczają zaparcia i biegunki, mają właściwości uspokajające (są wskazane w zaburzeniach nerwowych, zwłaszcza u kobiet w okresie przekwitania).

Berberysówka

       Głównym składnikiem czynnym owoców berberysu jest berberyna (1,5–2 proc.) wykazująca działanie przeciwpierwotniakowe, przeciwbakteryjne, a także spazmolityczne (rozkurczające mięśnie gładkie), żółciopędne i przeciwzapalne.

       Właściwości lecznicze berberys zawdzięcza berbaminie i kryptopinie, które wpływają korzystnie na układ sercowo-naczyniowy poprzez obniżenie ciśnienia tętniczego krwi i regulację pracy serca.

       Niektóre alkaloidy zawarte w berberysie zwyczajnym ograniczają wchłanianie i zwiększają wydalanie lipidów
i cholesterolu z jelit oraz działają antyoksydacyjnie i przeciwmiażdżycowo.
        Natomiast protopina i palamatyna działają przeciwbakteryjnie i przeciwzapalnie, podobnie jak berberyna.
        Właściwości prozdrowotne związane są także z zawartymi w berberysie polifenolami, antocyjanami i flawonoidami, które mają działanie przeciwutleniające, a to przekłada się na działanie antynowotworowe i ochronne na ściany naczyń krwionośnych.    
        Owoce berberysu zawierają garbniki, które działają przeciwzapalnie i ściągająco, co ma zastosowanie w biegunce. Zawarte w berberysie zwyczajnym substancje czynne działają hipoglikemicznie, co może być wykorzystane w terapii cukrzycy. Hamują α-glukozydazę zmniejszając wchłanianie glukozy z jelit do krwi, a także poprawiają wrażliwość tkanek
na insulinę.
        Może także pozytywnie wpływać berberys na trądzik, zmniejszając stan zapalny oraz ilość wykwitów na skórze.   Wewnętrznie wykorzystuje się napary i odwary z owoców berberysu.
        Przy dłuższym stosowaniu sprawdzić się mogą wyciągi alkoholowe.              Berberys zwyczajny zawiera substancje czynne wykazujące działanie przeciwbakteryjne, przeciwgrzybiczne i przeciwzapalne, co może mieć zastosowanie w rożnych infekcjach.
        Zawarte w tej roślinie alkaloidy izochinolinowe typu protoberberyny wykazują szczególną aktywność przeciwko bakteriom Gram-dodatnim, do których należą m.in. ziarenkowce jak gronkowiec złocisty (Staphylococcus ureus).

Jarzębiak

Nalewka z jarzębiny jest obecnie mało popularna – a wielka szkoda, bo świetnie działa na układ pokarmowy.  Jarzębiak ma lekkie działanie przeczyszczające i jest zalecany właśnie przy problemach z narządami odpowiedzialnymi za trawienie.
        W jarzębinie znajdziemy witaminę C oraz ułatwiającą jej przyswajanie witaminę P, a także prowitaminy A, witaminę E, K i B3. Owoce zawierają też cukier sorbozę, garbniki i pektyny. Jarzębina ma niewielkie działanie moczopędne, dzięki czemu może zapobiegać infekcjom dróg moczowych.  Korzystnie wpływa ona na błony śluzowe i pracę układu pokarmowego. Jest stosowana przy:

– nieżytach jelit,

– przewlekłych biegunkach,]

– różnych schorzeniach wątroby (odtruwa wątrobę),

– chorobach pęcherzyka żółciowego.

Leśna sangria

Połączenie dobroczynnego działania nalewki z młodych pędów sosny (właściwości i działanie opisane powyżej) ze wspaniałym smakiem i zdrowotnym działaniem dzikich leśnych owoców (m. in. malin i jeżyn).